I njohur më së shumti si burri që u godit në kokë nga një mollë dhe zbuloi gravitetin, ai është një nga figurat më të rëndësishme shkencore në Epokën e Arsyes/revolucionit shkencor.
Isak Njuton lindi (sipas kalendarit julian, në përdorim në Angli në atë kohë) në ditën e Krishtlindjes, 25 dhjetor në Woolsthorpe Manor, Angli.
Në kohën e tij ai u quajt një “filozof natyror”. Ndihmoi në zhvillimin e llogaritjes, mekanikës klasike, optikës, ndër fusha të tjera. Ka formuluar gravitetin botërisht, ligjet e lëvizjes, ligjin e ftohjes, ka llogaritur shpejtësinë e zërit, së bashku me kontributet e tjera të panumërta të domosdoshme në shkencë dhe matematikë.
Vepra e tij Philosophiæ Naturalis Principia Mathematica (përkthyer në anglisht në 1846) konsiderohet gjerësisht si një nga më të rëndësishmet në fizikë dhe matematikë të aplikuar dhe hodhi themelet për përparimet e Revolucionit Industrial. Opticks e 1704 është një tjetër nga veprat e tij madhështore, kjo mbi natyrën e dritës. Në De motu corporum in gyrum (1684) (përkthim në anglisht 1974) Njutoni vërtetoi Ligjet e Keplerit për lëvizjen planetare, duke i vulosur ato si ligje shkencore.
Njutoni shkroi dhe ishte çelësi për të kuptuarit tonë modern të çdo gjëje nga matematika në optikë në fizikë. Në të vërtetë deri në kohën e Ajnshtajnit, ai ishte figura më e rëndësishme deri në atë kohë.
Ai vetë ka thënë se “Nëse kam bërë ndonjëherë ndonjë zbulim të vlefshëm, kjo ka qenë më shumë për shkak të vëmendjes së qetë, sesa ndonjë talenti tjetër.” Megjithatë, duket më shumë gjasa që ai të ishte thjesht aseksual. Për 20 vjet, nga 1663 deri në 1683, ai ndau një dhomë me John Wickins, një koleg student i Kembrixhit dhe më vonë një koleg i Trinity College.
“Sir Isak, gjatë viteve të gjata që gëzoi, nuk ishte kurrë i ndjeshëm ndaj asnjë pasioni, nuk iu nënshtrua dobësive të përbashkëta të njerëzimit, as nuk kishte asnjë punë me gratë – një rrethanë që ma siguroi mjeku dhe kirurgu që ishin me të deri në momentet e tij të fundit”
– Volteri (në një letër, të shkruar pak pas vdekjes së Njutonit, botuar në 1894)
Njutoni kishte një miqësi të ngushtë me matematikanin zviceran Nicolas Fatio de Duillier, të cilin e takoi në Londër rreth vitit 1689—disa nga korrespondenca e tyre ka mbijetuar. Marrëdhënia e tyre mori një fund të papritur dhe të pashpjegueshëm në 1693, dhe në të njëjtën kohë Njutoni pësoi një krizë nervore që përfshinte dërgimin e letrave akuzuese për miqtë e tij Samuel Pepys dhe John Locke.
Një incident i panjohur që përfshin në dukje një ndërveprim seksual ose romantik (ose tentativë) me një grua të shtyrë mbi të nga Samuel Pepys dhe John Locke e la Njutonin aq të tronditur sa nuk mund të vazhdonte miqësinë me ta. Njutoni më në fund kërkoi falje pasi e shau, që atëherë ishte i sëmurë rëndë dhe po vdiste. Njutoni kishte pasur një krizë nervore/episod depresiv midis incidentit dhe shkrimit të tij për Pepys dhe Locke, që argumentohet se mund të ishte shkaktuar për shkak të një zmbrapsjeje të fortë seksuale. Këtu janë dy fragmente nga letrat në fjalë:
“Zotëri [,] Duke qenë i mendimit se u përpoqët të më ngatërroni me gra dhe me qellime tjera, unë u preka aq shumë sa që kur dikush më tha se jeni i sëmurë dhe nuk do të jetonit, u përgjigja më mirë nëse do të kishit ju të vdekur.”
-Sir Isak Njuton në një letër drejtuar John Locke
Ai përshkroi se si u ndikua në një letër drejtuar Pepys: “Jam jashtëzakonisht i shqetësuar për ngatërresën në të cilën jam dhe as nuk kam ngrënë e as nuk kam fjetur mirë këto dymbëdhjetë muaj, as nuk kam qëndrueshmëri të madhe mendore”.
-Sir Isak Njuton në një letër drejtuar Samuel Pepys, shtator 1693
“Njutoni nuk u martua kurrë; dhe është thënë: “ndoshta ai kurrë nuk kishte kohë të lirë të mendonte për këtë; se duke qenë i zhytur në studime të thella në kulmin e moshës së tij, dhe më pas i angazhuar në një kënaqësi të një rëndësie të madhe, madje edhe mjaft i marrë me shoqërinë që tërhoqi merita e tij, ai nuk ishte i ndjeshëm për ndonjë vend të lirë në jetë, as për ndonjë shoqërues në shtëpi.’. Megjithatë, këto nuk duken të jenë arsye të mjaftueshme për të mos u martuar kurrë, nëse do të kishte pasur prirje për ta bërë këtë. Ka shumë më tepër gjasa që ai të ketë pasur një indiferencë kushtetuese ndaj shtetit…”
-Charles Hutton, 1815, Një fjalor filozofik dhe matematikor që përmban … Kujtime të jetëve dhe shkrimeve të autorëve më të shquar, vëllimi 2
